GRACIAS, GRACIAS E GRACIAS, de verdade!!! Non facía falla, sabédelo, pero dende logo que volo agradezo moitísimo. O feito de esperarme alí, diante da clase, de liar o que liastes na alfombra!!! Mágoa que non teño foto dese círculo de mochilas!!! Cos nervios case nin me dou conta...pufff...
Atopar esas palabras ben fermosas enriba da mesa...emociona de verdade, que emociona.
Graciñas igualmente, aos que non puidestes vir, sei que tamén foi de parte de tod@s vós.
Xa non é o que se regala, senón o feito de que vos guste o que unha está a facer. Realmente, é o que motiva para seguir argallando cousiñas.
GRACIÑAS, unha vez máis.
No hay comentarios:
Publicar un comentario